آزمون مدل علی رابطۀ بین" سبک دلبستگی، مهارت ارتباطی، ویژگی‌های ‏شخصیتی، رضایت جنسی همسران"، ارتباط مؤثر همسران و رابطۀ مادر- ‏فرزندی درکودکان ‏ ‏

تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط سبک دلبستگی، ویژگی های شخصیتی، مهارت های ارتباطی و رضایت جنسی همسران با توجه به نقش واسطه ای رابطۀ موثر همسران بارابطۀ مادر-کودک است. روش پژوهش براساس هدف از نوع پژوهش همبستگی است و در طرح پژوهش از تحلیل ماتریس کواریانس (تحلیل مدل معادلات ساختاری) استفاده شد. براین اساس،260 نفر(مادر و کودک) به روش نمونه گیری تصادفی مبتنی بر سهم انتخاب شده اند. آزمودنی ها )مادر و کودک)، پرسشنامه های الگوی ارتباط همسران (کریستنسن و سالوی، 1991)، سبک دلبستگی بزرگسالان (برنان ، فرالی و والر، 2000)، مهارتهای ارتباطی (عطارها و کرمی،1389)، پنج عامل شخصیت (مک کری و کاستا،1999)، رضایت جنسی (لارسون و همکاران، 1998) و رابطۀ والد- فرزندی (فاین، مورلند و شوبل، 1983) را تکمیل کردند. تحلیل داده‌های به دست آمده با استفاده ازآزمون همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری صورت گرفت. پس از تهیه و تنظیم ماتریس همبستگی کلیه متغیرهای مورد پژوهش، بااجرای الگوی معادلات ساختاری مشخص شد که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی بهره مند بوده و رابطۀ مادر- کودک از طریق متغیرهای سبک دلبستگی، ویژگی های شخصیتی، مهارت های ارتباطی و رضایت جنسی همسران و متغیر میانجی رابطۀ موثر همسران پیش بینی و تبیین شده است. بیشترین اثر مثبت معنا دار بر سازه ارتباط همسران به ترتیب مربوط به سازگاری، رضایت جنسی، مهارت­های ارتباطی و دلبستگی ایمن و بیشترین اثر منفی مربوط به روان رنجورخویی در همسران است و همچنین در رابطه با سازه رابطه مادر– فرزندی، بیشترین اثر مثبت معنا دار به ترتیب مربوط به سازگاری و رضایت جنسی و بیشترین اثر منفی معنا دار به ترتیب مربوط به روان ­رنجورخویی و دلبستگی اضطرابی در مادر است. نتایج یافته های تحقیق نشان داد، روان رنجوری زنان منجر به کاهش رابطۀ مؤثر همسران و سازگاری، رضایت جنسی، مهارت های ارتباطی و دلبستگی ایمن زنان، این رابطه را افزایش می دهد. در ارتباط مادر با کودک، سازگاری و رضایت جنسی مادر منجر به افزایش و روان رنجوری و دلبستگی اضطرابی مادر منجر به کاهش رابطه مادر با کودک می شود.